III Powstanie Śląskie

20 marca 1921 r. odbył się plebiscyt na Śląsku. Niemcy uzyskały poparcie 707 393 osób, przede wszystkim mieszkańców miast, a także ponad 180 tys. ludzi przybyłych na Śląsk tylko w celu oddania głosu. Za Polską zagłosowało 479 365 osób (40,3 %). Na skutek stanowiska Włoch i Wielkiej Brytanii, Polska miała otrzymać zaledwie przygraniczne skrawki regionu. W efekcie tej decyzji Polacy przystąpili do kolejnego powstania. W nocy z 2 na 3 maja 1921 r. Korfanty ogłosił się jego dyktatorem. Celem powstania było opanowanie terenów, gdzie głosujący za Polską stanowili większość. Decyzją mocarstw, 5 lipca 1921 r. Niemcy zostali zmuszeni do rozejmu. Ostatecznie 12 października 1921 r. postanowiono o podziale regionu. Polsce przyznano około 1/3 obszaru plebiscytowego, na którym znajdowała się większość hut żelaza i cynku oraz kopalń. Objęcie przez Polskę przyznanego terytorium nastąpiło oficjalnie 20 czerwca 1922 r. Ziemie te, po połączeniu z częścią Śląska Cieszyńskiego, utworzyły autonomiczne województwo śląskie. Posiadało ono własny sejm, skarb, policję i szkolnictwo. Choć terytorialnie najmniejsze, było najludniejszym i najbogatszym województwem w II RP.